Stavroula Alexandropoulou “Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;”. Από πολύ μικρά παιδιά ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτή την ερώτηση από γονείς, δασκάλους, φίλους… Από άτομα σε όλο μας το περιβάλλον.
Θυμάμαι συμμαθητές μου, κάθε φορά που τους ρωτούσε κάποιος να δίνουν και μία διαφορετική απάντηση. Χθες δάσκαλος, σήμερα πυροσβέστης… Εγώ θυμάμαι στα 5 μου να λέω ότι ήθελα να γίνω ζωολόγος. Μετά στα 8 αποφάσισα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Στα 11 μουσικός και μετά μέχρι και τα 16 μου γιατρός. Εν τέλει, μία μέρα πριν να ξεκινήσω προετοιμασία για τις πανελλήνιες αποφάσισα ότι θέλω να σπουδάσω Μάρκετινγκ. Μιλάμε για επαγγέλματα και τρόπους ζωής που είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Τι είναι αυτό όμως που μας ωθεί κάθε φορά να αλλάζουμε την προτίμησή μας για αυτό που θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μόνο μία μοναδική απάντηση. Έχω καταλήξει ότι, για εμένα, αυτό οφείλεται στην τάση του ανθρώπου προς την αλλαγή. Τα ενδιαφέροντα και οι αντιλήψεις ενός ανθρώπου είναι δυναμικά και αλλάζουν πιο συχνά από όσο νομίζουμε. Είναι οι καταστάσεις και τα βιώματα στην καθημερινότητά μας που μας ωθούν να αλλάζουμε.
Ωστόσο, έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτή η συνεχής αλλαγή ενδιαφερόντων προκαλεί ένα συναίσθημα αστάθειας που φοβίζει πολύ κόσμο και κυρίως πολλούς φοιτητές και νέους. Την τελευταία φορά που με ρώτησε κάποιος τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου, δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό μου εικόνες με εμένα ως παραγωγό σε εταιρία, ως συγγραφέα, ως αεροσυνοδό… Με φαντάστηκα ακόμη και ως αγρότισσα, να καλλιεργώ αμπέλια. Απάντησα: “Δεν ξέρω.” Τρομοκρατήθηκα μέσα μου. Με κατέκλυσε κατευθείαν φόβος. Γιατί δεν μπορούσα να αποφασίσω και να απαντήσω σε μία τόσο απλή ερώτηση;
Ήταν αργότερα που συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να ξέρω τι θέλω να κάνω ακριβώς. Πρακτικά είναι σχεδόν ανέφικτο στα φοιτητικά σου χρόνια, που κάνεις μόλις τα πρώτα σου βήματα σαν ενήλικας, να μπορέσεις να λάβεις την δύσκολη απόφαση για το τι θες να κάνεις για πάντα.
Είναι οκέυ να μην ξέρεις τι θες, να αλλάζεις παραστάσεις, να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα ψάχνοντας να βρεις τι σου αρέσει. Είναι οκέυ να ξυπνήσεις μια μέρα και να αποφασίσεις ότι αυτό με το οποίο ασχολείσαι δεν σου ταιριάζει και θες να κυνηγήσεις ένα παλιό ή ένα καινούργιο σου όνειρο. Τα φοιτητικά χρόνια ειδικά είναι μια περίοδος ανακάλυψης. Μια περίοδος που ανακαλύπτεις τι σου αρέσει να κάνεις, πώς θες να περνάς τον χρόνο σου αλλά σημαντικότερα, ανακαλύπτεις ποιος είσαι και σιγά σιγά θέτεις τη θέση σου μέσα στον κόσμο.
Η Vera Wang ήταν αρχικά επαγγελματίας αθλήτρια καλλιτεχνικού πατινάζ. Στη συνέχεια, έγινε δημοσιογράφος και στα 40 της αποφάσισε να γίνει σχεδιάστρια μόδας. Ο κιθαρίστας των Queen, Brian May, εκτός από παγκοσμίου φήμης μουσικός, είναι ταυτόχρονα και καταξιωμένος αστροφυσικός. Ακόμη, ο 40ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ronald Reagan, πριν γίνει πολιτικός ήταν γνωστός ηθοποιός στο Χόλυγουντ. Πέραν όμως αυτών, υπάρχουν άλλοι τόσοι άνθρωποι ανάμεσά μας -γνωστοί και μη-, οι οποίοι έχουν αλλάξει, αλλάζουν και θα αλλάξουν πολλές καριέρες στην ζωή τους.
Τόσοι άνθρωποι αλλάζουν τις ασχολίες τους πολύ μετέπειτα στις ζωές τους. Γιατί, λοιπόν, πρέπει εσύ σώνει και ντε στα 20 σου, να ξέρεις τι θέλεις να κάνεις για την υπόλοιπη ζωή σου;
